عشق واقعی به این میگن (تصویری)معماری سبز
که شامل شش اصل می باشد ...
اصل اول : حفاظت از انرژی
هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد .
ضرورت پذیرفتن این اصل در عصرهای گذشته بدون هیچ شک و تردیدی با توجه بهنحوه ساختوسازها غیر قابل انکار می باشد و شاید تنها به سبب تنوع بسیار زیادمصالح و فن آوری های جدید دردوران معاصر چنین اصلی در ساختمان ها به دستفراموشی سپرده شده است و این بار با استفادهاز مصالح گوناگون ویا با ترکیب هایمختلفی از آنها، ساختمان ها، محیط را با توجه به نیازهایکاربران تغییر میدهند
اشاره به نظریه مجتمع زیستی نیز خالی از لطف نمی باشد، که از فراهم آوردن سرپناهی برایدرامان ماندن در برابر سرما و یا ایجاد فضایی خنک برای سکونت افرادسرچشمه می گیرد ، به ایندلیل و همچنین وجود عوامل دیگر مردمان ساختمانهایخود را به خاطر مزایای متقابل فراوان درکناریکدیگر بنا می کردند .
ساختمان هایی که در تعامل با اقلیم محلی و در تلاش برای کاهش وابستگی به سوخت فسیلی ساخته میشوند ، نسبت به آپارتمانهای عادی امروزی ، حامل تجربیاتی منفرد و مجزا بوده و درنتیجه ، به عنوان تلاشهای نیمهکاره برای خلق معماری سبز مطرح می شوند. بسیاری ازاین تجربیات نیز بیشتر حاصل کار و تلاش انفرادی بوده؛ وبنابراین روشن است به عنوان اصلی پایدار در طراحی ها و ساخت و سازهای جامعه امروز لحاظ نمی گردد.
اصل دوم : کار با اقلیم
ساختمان ها باید به گونه ای طراحی شوند که قادر به استفاده از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند .
شکل و نحوه استقرار ساختمان و محل قرار گیری فضاهای داخلی آن می توانند به گونه ای
باشد که موجب ارتقاع سطح آسایش درون ساختمان گردد و در عین حال از طریق عایق بندی صحیح سازه ، موجباتکاهش مصرف سوخت فسیلی پدید آید. این دو فرآیند مذکور ناگزیر دارای هم پوشانی و نقاط مشترک فراوان میباشند .
پیش از گسترش همه جانبه مصرف سوخت فسیلی ، چوب منبع اصلی انرژی به حساب می آمد که هنوز همحدود 15 درصد از انرژی امروز را نیز تأمین می کند. هنگامی که چوب کمیاب و نایاب شد برای بسیاری از مردمامری طبیعی بود که در راستای کاهش نیاز به چوب ، برای تولید گرما از مکان شهر را به گونه ای تغیی ر « پیرنه » گرمای خورشید کمک بگیرند . شهرهای یونانی همچون دادند که از ورود سیل به شهر جلوگیری شود ، و شبکه ایمستطیل شکل با خیابانهای شرقی غربی را احداث نمودند که به ساختمان ها اجازه جهت گیری به سمت جنوب واستفاده از نورمطلوب خورشید را می داد.
رومی ها نیز پیروی از اصول طراحی خورشیدی را با آموختن از تجربیات یونان ادامه دادند ؛ اما آنها پنجره های شفافکه اختراع قرن اول پس از میلاد بود را نیز برای افزایش گرمای بدست آمده بکار گرفتند، با افزایش کمبود چوب بهعنوان سوخت ، استفاده از نمای رو به جنوب در ساخت منازل ثروتمندان و همچنین حمامهای عمومی شهر نیزمتداول شد .
سنت طراحی با توجه به اقلیم برای ایجاد آسایش درون ساختمان به قوانین گرمایش محدود نمی شد بلکه دربسیاری از اقلیم ها معماران ملزم به طراحی فضایی خنک برای پدید آوردن شرایطی مطلوب در داخل ساختمان بودراه حل معمول درعصر ح اضر ، یعنی استفاده ازسیستم های تهویه مطبوع هوا ، تنها فرآیندی ناکار آمد در تقابلبا اقلیم به شمار می رود و در عین حال همراه با مصرف زیاد انرژی می باشد ، که حتی به هنگام ارزانی و فراوانیانرژی به دلیل آلودگی حاصل از آن امری اشتباه بشمار می آید. .
اصول سوم : کاهش استفاده از منابع جدید
هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل برساند و درپایان عمر مفید خود ،منبعی برای ایجاد سازه های دیگر بوجود بیاورد
گر چه جهت گیری این اصل ، همچون سایر اصول اشاره شده به سوی ساختمانهای جدید است، ولی باید یادآورشد که اغلب منابع موجود در جهان در محیط مصنوع فعلی بکارگرفته شده اند وترمیم و ارتقاء وضعیت ساختمانهایفعلی برای کاهش اثرات زیست محیطی ، امری است که ازاهمیتی برابر با خلق سازه های جدید برخوردار است . این نکته را نیز باید مورد توجه قرار داد که تعداد منابع کافی برای خلق محیط های مصنوع در جهان وجود ندارند کهبتوان برای بازسازی هرنسل از ساختمان ها، مقداری جدید از آنها را مورد استفاده قرار داد .
این استفاده مجدد میتواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شده شکل بگیرد، بازیافتساختمان ها و عناصر درون آنها بخشی از تاریخ معماری است . صومعه سانتا الباس که در سالهای 1077 و 1115 میلادی بازسازی گردیده ، از آجرهای خرابه های یک ساختمان رومی در نزدیکی خود استفاده نمود. چارچوب هایچوبی که در قرون وسطی به کار گرفته شدند ،قطعاتی چوبی بودند که بریده و در کارگاه نجاری به یکدیگر وصل شدهو کد گذاری می شدند و آنگاه از هم جدا شده و به ساختمان ها انتقال داده می شدند. استفاده از این روش بدین معنی بود که در صورت لزوم می توان بخشهایی از ساختمان قرون وسطایی را جا به جا نموده ؛
حتی امروزه نیز می توان آنها را به مکانی دیگر منتقل کرد . گاهی اوقات کل سازه ساختمان به منظور بنا کردنساختمانی جدید جابجا می گردید. برای مثال در هنگام ساخت موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن، به ساختمان قبلیموجود در سایت دیگر نیازی نبود و در سال 1865 پیشنهاد واگذاری این ساختمان فلزی به مسئولان محلی شمال ،شرق و جنوب لندن با هدف برپایی یک موزه محلی در مکانی جدید ارائه گردید. مسئولان شرق لندن این پیشنهاد راپذیرفتند و ساختمان این موزه محلی در 1872 تکمیل گردید که امروزه این مکان به موزه کودکان بدل گردیده است.
در اغلب مواردی که دسترسی به منابع جدید به حداقل می رسد روش هایی کشف می شوند که باآن ها می توانساختمان هایی که برای یک منظور ساخته شده اند برای مقاصد دیگر استفاده شوند، با این حال بعضی تغییراتضروری می توانند باعث تغییر شکل اصلی سازه یاساختمان شوداین موضوع برای کسانی که علاقمند به حفاظتو نگهداری دائمی از ساختمان ها هستند یک فاجعه به حساب می آید و این سوال در ذهن نقش می بندد که آیایک ساختمان به این علت کهزمانی دارای کاربری ارزشمندی بوده است باید همواره بدون تغییر باقی بماند یا بایدبرای حفظ بازدهی و کارایی تغییرات الزامی را در آن انجام داد؟ یک فرآیند سبز ممکن است در بررسی این موضوعقضاوت را تنها براساس منابع موجود ممکن بداند. اگر منابع مورد نیاز برای تغییر یک ساختمان کمتر از منابع مورد نیازبرای تخریب و بازسازی آن باشد باید از این تغییرات استقبال نمود. با این وجود این موضوع باعث عدم احترام وبزرگداشت اهمیت تاریخی سازه نمی شود . به علاوه ممکن است این سازه ها دارای ارزش دیگری نیز باشند کهتوجه به آن ها الزامی است . این مشکلات در تغییر ساختمان های موجود به منظور آماده ساختن آن ها برایهماهنگی با نیازهای جدید بخصوص در مورد بهبود وضعیت ساختمان از لحاظ عملکرد و کارایی که ممکن است بهتغییر ظاهر آن منجر شود با تناقض و تضادهای بیشتری آشکار می شود. تغییر در بعضی از ساختمان های قدیمیبرای کاربردی های جدید می تواند هزینه ها و مشکلات خاصی را با خود همراه داشته باشد.
با این حال مزایای حاصل از استفاده مجدد از این ساختمان های بزرگ در کنار یکدیگر و درون یک محیط شهری میتواند بر این مشکلات و هزینه ها غلبه نماید. نوسازی ساختمان ها ی موجود در شهرهای بزرگ و کوچک همچنینمی تواند موجب حفاظت از منابع مورد استفاده جهت تخریب وبازسازی ساختمان و بدین ترتیب جلوگیری از تخریبجامعه شود.
اصل چهارم : احترام به کاربران
معماری سبز به تمامی افرادی که از ساختمان استفاده می کنند احترام می گذارد.
به نظر می رسد که این اصل ارتباط اندکی با آلودگی ناشی از تغییرات اقلیم جهانی و تخریب لایه ازن داشته باشد . اما فرآیند سبز از معماری که شامل احترام برای تمامی منابع مشترک در ساخت یک ساختمان کامل هستندانسان را از این مجموعه خارج نمی نماید . تمام ساختمان ها توسط انسان ها ساخته می شوند اما در بعضی ازسازه ها حقیقت حضور انسان محترم شمرده می شود، در حالی که در برخی دیگر تلاش برای رد ابعاد انسانی درفرآیند ساخت مشاهده می شود.
در ژاپن تعدادی روبوت نقش انسان را در ایجاد و طراحی ساختمان ها بر عهده گرفته اند، اما برای یک روبوت کارآییمؤثر در مورد پروژه ، شامل اجرای یک وظیفه خاص می باشد که می تواند آن را به دفعات تکرار کرد. اما در مقیاسیمتفاوت یک انسان به عنوان معمار همچنان می تواند برمهارت خود بر انجام تعداد بسیاری از کارهای نامرتبط اعتمادکند.
احترام بیشتر به نیازهای انسانی و نیروی کار، می تواند در دو مسیر مجزا مورد تجربه قرار گیرد برای یک ساختمانساز حرفه ای توجه به این نکته ضرورت دارد که ایمنی و سلامت مصالح وفرآیند های شکل دهنده ساختمان بههمان میزان که برای کارگران و یا استفاده کنندگان آن مهم است برای کل جامعه بشری نیز از اهمیت بسزاییبرخوردار می باشد . معماران به تدریج از وجود سم های مختلف در سایت های ساختمانی آگاه شده اند و به تازگیاستفاده از مواد عایق و یا استفاده از سایر مصالح خطرناک در ساختمان ممنوع شده است. CFC دارای انواع شکلدیگر مشارکت انسانی که نیازمند توجه است، اشتراک و دخالت مثبت کاربران در فرآیند طراحی و ساخت است، کهچنانچه به طور موثر بکار گرفته نشود یک منبع کارا و مفید به هدر رفته است. تعداد زیادی از ساختمان ها از اینانرژی بهره برده اند و نتایج حاصل از آن نیز موجب رضایتدر خلق ساختمان های بزرگ شده است.
اصل پنجم : احترام به سایت
هر ساختمان باید زمین را به گونه ای آرام و سبک لمس کند
معمار استرالیایی گلن مورکات این جمله عجیب را بیان می کند که: ساختمان باید زمین را به گونه ای آرام و سبکلمس کند. این گفته یک ویژگی از تعامل میان ساختمان و سایت آن را درخود دارد که برای فرآیند سبز امری ضروریاست و البته دارای ویژگی های گسترده تری نی ز میباشد. ساختمانی که انرژی را حریصانه مصرف می کندآلودگی تولید می کند و با مصرف کنندگان وکاربران خویش بیگانه است در نتیجه هرگز زمین را به گونه ای آرام وسبک لمس نمی کند.
تفسیری صریح تر از این گفته چنین است که نمی توان هر ساختمان را از درون سا یت ساخته شده در آن خارجنمود و شرایط قبل از ایجاد ساختمان را دوباره در سایت احیا کرد. این نوع ارتباط با سایت در سکونتگاههای سنتیاعراب بادیه نشین دیده می شود؛ سبکی و آرامش موجود در میان آن ها در لمس زمین فقط در جابجایی خانهایشان نهفته نبود، بلکه شامل مصال ح مورد استفاده ایشان و دارایی هایی که با خود حمل می کردند نیز میگردید. سیاه چادر اعراب بادیه نشین از پشم بزها ، گوسفندان و شتران ایشان تولید می شد، هنگامی که این چادرها برپا می گردید با ایجاد سطح مقطع بسیار کارا از لحاظ ایرودینامیکی از تخریب آن در بادهای شدید جلوگیری می شد؛ چادر با طنابهای بلند در جای خود نگهداری و تیرهای چوبی بسیار اندکی در آن بکار گرفته می شد چرا که چوبدر صحرا منبعی بسیار کمیاب بحساب می آمد.
در حالی که در جوامع شهری، زندگی بومی و سنتی خود را برای یکجا نشینی ترک کرده اند ومعماران وارد عرصهطراحی شده اند، هنوز نیز برای ایجاد نمایشگاههای مختلف و دیگر فعالیت های فرهنگی نیازی مستمر به سازههای موقت وجود دارد. این قبیل سازه ها اغلب، شکل چادر بادیه نشینان را بخود می گیرد . طراحی صورت گرفتهتوسط معماران هلندی برای فستیوال 86 درسونسبیک ، این سازه برای حفاظت از مجسمه های شکستنی واقعدر خارج ساختمان طراحی شده بود و به علاوه بادی به گونه ای طراحی می شد که به چشم نیاید. دراین سازه ازچهارنوع مصالح یعنی بتن پیش ساخته برای پی ها ، شیشه های شفاف برای دیوارها و سقف فولاد برای خرپاهاو اتصالات و سیلیکون رزینی برای اتصال صفحات شیشه به یکدیگر استفاده شد. باله های شیشه ای نیز بهدیوارهای شیشه ای چسبانده شده بودند تا صلبیت بیشتری را ایجاد کند و همچنین مکانی را برای اتصال خرپاهایفلزی سبک حامل سقف شیشه ای فراهم نماید. کف ساختمان زمین عادی بود و برای جلوگیری از گل شدن فقطبا چوب پوشانده شده بود . پس از پایان فستیوال این ساختمان دوباره از یکدیگر جدا گردید و پی آن نیز از محل خارج وخاک برداشته شده به جای خود بازگردانیده شد؛ بدین ترتیب زمین سایت بدون هیچ تغییری به وضعیت پیش ازبرگزاری فستیوال بازگشت. این ساختمان را می توان برای استفاده در هر نمایشگاه یا فستیوال دیگر به کار گرفت ویا اعضای آن را می توان درهر سازه دیگر مورد استفاده قرار داد
اصل ششم: کل گرایی
تمامی اصول سبز، نیازمند مشارکت در روندی کل گرا برای ساخت محیط مصنوع هستند.
پایان سخن:
یافتن ساختمان هایی که تمام اصول معماری سبز را خود داشته باشند کار ساده ای نیست. چراکهمعماری سبز هنوز بطور کامل شناخته نشده است. یک معماری سبز باید بیش از یک ساختمان منفردقطعه خود را شامل شود و باید شامل یک شکل پایدار از محیط شهری باشد. شهر، موجودی فراتر ازمجموعه ساختمان هاست؛ در حقیقت آن را می توان بصورت مجموعه ای از سامانه های در حالتعامل دید – سامانه هایی برای زیستن و تفریح – که بصورت شکل های ساخته شده دارای کالبد میباشند و با نگاهی دقیق به این سامانه ها است که می توانیم چهره شهر آینده را ترسیم نماییم.
هدایت نور طبیعی 
